Όλο και περισσότερο γινόμαστε θεατές σε περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων. Ποιος ευθύνεται; Τι είναι αυτό που οδηγεί ένα παιδί ή έναν έφηβο σε μία τέτοια συμπεριφορά; Τα πάντα ξεκινούν από το οικογενειακό μας περιβάλλον. Από τον τρόπο που θα αλληλεπιδράσει ο γονέας με το παιδί. Αυτό που μας λείπει στη σημερινή εποχή είναι τα όρια. Αν εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να βάλω όρια στον εαυτό μου τότε κατ΄επέκταση δεν μπορώ να διδάξω τα όρια στο παιδί μου. Έχουμε μάθει την βία να την προσπερνάμε και να την θεωρούμε σε ορισμένα πλαίσια φυσιολογική. Το να φωνάξω στο παιδί μου, να το εκφοβίσω και να το απειλήσω κάποιες φορές το περνάμε αψήφιστα. «Αν δεν διαβάσεις δεν θα βγεις ξανά βόλτα, αν δεν φέρεις καλούς βαθμούς θα δεις τι έχει να γίνει..». Πόσες φορές ακούμε αυτές τις φράσεις και τις θεωρούμε φυσιολογικές; Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Είναι και λεκτική και ψυχολογική. Οφείλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας, με το παράδειγμά μας, ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να επικοινωνήσουμε. Τα όρια λοιπόν, είναι η λέξη κλειδί για την διαπαιδαγώγηση. Αν εγώ ο ίδιος μπορώ να βάλω όρια στον εαυτό μου και να διαχειρίζομαι το θυμό μου και τα συναισθήματά μου, τότε αυτόματα θα δείξω και στο παιδί μου τον τρόπο να αλληλεπιδρά. Πρέπει όλοι μας να βάλουμε στη ζωή μας την κατανόηση και την ενσυναίσθηση προκειμένου να χτίσουμε μία καλύτερη κοινωνία. Η κοινωνία μας πάσχει από επιθετικότητα και θυμό. Αν μάθω εγώ να έχω κριτική σκέψη τότε μπορώ να μεταδώσω και στο παιδί μου την αξία της προκειμένου να αποκτήσει σωστές επικοινωνιακές δεξιότητες. Αν λοιπόν έχω ένα παιδί σε οποιαδήποτε ηλικία και το απειλώ, αν του φωνάζω, αν το εκβιάζω απλά και μόνο επειδή είμαι γονιός και λανθασμένα θεωρώ ότι έχω εξουσία πάνω του, τότε αντίστοιχα αυτό το παιδί θα βγει στην κοινωνία και θα εκβιάζει, θα φωνάζει και θα ασκήσει οποιασδήποτε μορφής βία σε κάποιο συνομήλικό του. Ας μην απορούμε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε καλύτερους τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε να δώσουμε και ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας. Δεν υπάρχει σωστός και λάθος γονέας και όπως έχουμε ξαναπεί δεν υπάρχει εγχειρίδιο χρήσης για να γίνεις γονέας. Το σημαντικό είναι όμως να προσπαθήσω για το καλύτερο. Να κοιτάξω τα λάθη μου και αυτά να γίνουν αφορμή για να δουλέψω με τον εαυτό μου. Αν εγώ είμαι καλά μέσα μου, θα μπορέσω να βάλω και ένα ακόμα λιθαράκι για να χτίσω μία όμορφη σχέση με το παιδί μου.
Θεολόγου Παναγιώτα – Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια.